Sıkışmışlığını Anlıyorum

Var olmasa da dünyanın yoluna hiç tereddüt etmeden devam edeceği bir kişi şöyle demişti: "sıkışmışlığını anlıyorum". Halbuki hiçbirşeyden anladığı yoktu. Bir arkadaşım da şöyle demişti: Nefret sana yakışmıyor. Neyse bunun konumuzla bir alakası yok. Bu hiçbirşeyden anlamayan kişinin çocuklarına bir bakıcı ve annesi bakıyordu ve süper bir anne imajı çiziyordu.(Bu kişiye nefretimin tabiki bu  konuyla bir alakası yok). Bir çocuğa bir bakıcının bakmasında tabiki dünyamızın yeni koşulları, kadının çalışması bağlamında daha doğal bir şey yok ama ben evden çalışmasaydım da Uzay'a bir bakıcı baksaydı neler kaçırabileceğimi çok iyi biliyorum.

Var olmasaydı dünyanın dönemeyeceği ve belki de dönmesem daha iyi olur diyeceği bir arkadaşım (ki bu Cerenimodur iyiki doğmuştur bugün:) çalıştığı için bebeğini 4 aylıkken kreşe vereceğini, çok üzüldüğünü gözlerinin dolu dolu olduğunu söylemişti. O zaman hamileydim ve hiçbirşeyden anladığım yoktu. Kreşte sosyalleşir işte ne güzel demiştim. Şimdi düşünüyorum da ben aynı durumda olsam bırak gözleri dolu dolu olmayı şüngür sümük ağlardım. Çocuğu olmayanlar için şöyle anlatabiliriz: Bir kolunu veya bacağını plus kalbini kreşe bırakmak gibi bişe. (Görmemişin bebeği olmuş mode:on.blogger.com di mi Cerenimom? :)